ای لبت زنده کرده نام مسیح

به روان بخشی کلام فصیح

چهره ای داری از شراب صبوح

همچو خورشید نیم روز صبیح

هرچه می خواهی از جفا میکن

که صبیحی و نیست از تو قبیح

از شکر خوش ترست و شیرین تر

سخن تلخ از آن لبان ملیح

دیشبت به رکنابه بود مدار

کرده ای امشب آن کنابه صریح

از تو مائیم خسته و بیمار

دگران جمله سالمند و صحیح

آن صنم می زند خدنگ جفا

محتشم دست و پا چو صید ذبیح